Studiekostenbeding: aanvullende rechtspraak

Studiekostenbeding: aanvullende rechtspraak bron: Hans Kamerbeek, advocaat

Mag een werkgever met zijn medewerker een terugbetalingsregeling afspreken voor studiekosten?

Dat mag niet als de werkgever, op grond van wet of cao, verplicht is om de opleiding te verstrekken om het werk waarvoor de medewerker is aangeworven uit te voeren. Dan moet de opleiding kosteloos worden verstrekt en kan een studiekostenbeding dus niet.

Behalve bij een opleiding die de werknemer verplicht moeten volgen voor een beroepskwalificatie. In dat geval mag een studiekostenbeding weer wel.

De belangrijke vraag is nu:

Geldt dat voor íedere (beroeps)opleiding voor een beroepskwalificatie? Of alleen ten aanzien van beroepen die op de “Regeling vaststelling lijst gereglementeerde beroepen” staan?

Dat is een lijst waarnaar in de wetsgeschiedenis is verwezen. Beroepen die daarop staan, vallen onder de uitzondering. Staat het beroep ertussen, dan mag in beginsel een studiekostenbeding worden aangegaan.

Maar geldt het ook voor beroepen die niet op de lijst staan? Rechtbank Rotterdam oordeelde vorige week als volgt. Het ging om een medisch pedicure.

Medisch pedicure staat niet op de lijst. Maar dat was voor de rechter niet doorslaggevend:

“Het beroep medisch pedicure staat niet op de [lijst], maar de kantonrechter is van oordeel dat sprake is van een daarmee gelijk te stellen beroep.”

Want:

“Partijen zijn het erover eens dat medisch pedicure een beschermd beroep is. Een medisch pedicure is bevoegd om erkend door zorgverzekeraars patiënten te behandelen met zogenoemde ‘risicovoeten’. Behandelingen kunnen alleen bij zorgverzekeraars worden gedeclareerd als deze worden uitgevoerd door een gediplomeerd medisch pedicure. Gelet op het voorgaande is de kantonrechter van oordeel dat de opleiding tot medisch pedicure een beroepsopleiding is tot het verkrijgen van een beroepskwalificatie. [..] Aangezien sprake is van een opleiding tot het verkrijgen van een beroepskwalificatie als medisch pedicure, komen deze kosten [..] in beginsel niet voor rekening van de werkgeefster.”

Dat zou overigens weer anders zijn, als ergens geregeld is dat de werkgever de kosten van de opleiding toch moet dragen, bijvoorbeeld als de cao bepaalt dat functiegerichte scholing volledig moet worden vergoed door de werkgever. Maar dat is bij medische pedicure niet aan de orde.

Het studiekostenbeding was dus geldig. De werkneemster moest de opleidingskosten terugbetalen.

De conclusie naar aanleiding van deze uitspraak:

Als je moet beoordelen of een studiekostenbeding rechtsgeldig is, kijk dan niet alleen naar de “Regeling vaststelling lijst gereglementeerde beroepen” (en naar de andere relevante criteria). De beroepen die op die lijst staan, zijn niet de enige waarbij een studiekostenbeding kan worden aangegaan. Kijk ook of het misschien een “daarmee gelijk te stellen beroep” is, ook dan is in principe een studiekostenbeding mogelijk.

Bron: Hans Kamerbeek advocatuur

Stappenplan:
https://nd-netwerk.nl/wp-content/uploads/2024/03/studiekosten.jpg